Ik was erg benieuwd hoe het er vanmorgen uit zou zien. Hoeveel blauwe plekken zou ze hebben. Het viel gelukkig echt reuze mee. Ik heb geen blauwe plekken kunnen ontdekken. Misschien komt dat nog en zitten ze dieper. Ze was gisteravond na de val erg depressief en had er geen zin meer in. Nou had ze dat vorige week ook al een paar keer gehad, dus ik werd daar niet echt vrolijker van. Ze was moe van alle therapieën en het wordt volgens haar toch niet beter. Dat ze op dat moment zo dacht kan ik me heel goed indenken. Het ene moment loop je met 2 krukken en 1 minuut later lig je met veel pijn weer op de grond. Ik denk dat iedereen het bijltje er bij neer zou gooien. Ze heeft de afgelopen nacht ook heel veel pijn gehad en weinig geslapen. De pillen tegen de pijn helpen ook niet meer afdoende, maar nog meer pillen kan ook niet. Inmiddels zal ze er wel immuun voor zijn. Ook ik heb lang mijn uren slaap niet kunnen maken. Nou heb ik geluk dat ik redelijk goed tegen weizig slaap kan, maar lang hou je dat niet vol. Ze moest weer heel vaak uit bed om naar de wc te gaan, maar ook had ze last van haar benen en linkerarm en dus was ik ook regelmatig wakker. Zo'n nacht sloopt je wel. Vanmorgen naar de fysiotherapeut en het ging ondanks de pijn in het been en in de arm een stuk beter met de oefeningen dan vorige week. Er zat veel minder spanning op de duim en vingers. Mi en dat is dan wel weer positief. Misschien toch goed om te blijven oefenen en niet te veel pauze momenten in bouwen.
Morgen moet ze weer de hele dag naar de Voord. Ik hoop echt dat ze een beetje begrip hebben voor het feit dat ze veel pijn heeft en hoop dat ze het vol kan houden.
Ik zie iemand met tranen in zijn ogen van verdriet. Ik wil hem helpen, alleen spiegels praten niet.
Moi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten