Dankbaar

Wat lijkt het mij toch heerlijk om in de zorg te werken. Je kunt mensen beroepsmatig helpen met alle problemen en ongemakken. Als je dat goed doet, dan ervaar je zo veel dankbaarheid, wat je m.i. goed moet doen. Hoe anders is het in mijn werk. Heel kil en elke dag hetzelfde. Je bent met data bezig om dat te verwerken, even heel plat gezegd en de dankbaarheid moet je halen uit het feit dat er weinig reacties op een aanslagbiljet komen. (o.a) Dat is heel anders dan met mensen werken die eigenlijk je handen nodig hebben. De afgelopen periode heb ik gemerkt dat die dankbaarheid vaak al getoond wordt na een heel klein dingetje wat je voor die ander hebt gedaan. Wat iemand die zorg nodig heeft absoluut niet wil is bemoeienis hoe hij of zij het zou moeten doen. Ieder wil het op zijn of haar manier doen. Dat zou je moeten weten en anders aanvoelen. Hoe raar is het dan toch dat er in de zorg nog steeds mensen rondlopen voor eigen eer en glorie en hoe de patiënt of revalidant zich voelt zal hun dan een zorg zijn. Misschien vinden ze het wel lastig. Iemand noemde zo'n verpleegster ooit een "hypotheek" zuster. Men zou zich eens in moeten beelden hoe iemand die zich niet meer zelf kan redden zou voelen. Als er dan ook nog eens een stukje eigenwaarde afgepakt wordt, dan doe je ze dubbel pijn. Laat de mensen in hun waarde, behandel ze volwassen, voor zover dat kan, en doe normaal. Alleen een hond heeft een baas. Vandaag had Gretha weer een dagje de Voord. Ze moest deelnemen aan de groepstherapie terwijl ze liever iets creatiefs doet. Als ze er is, dan gaat ze er voor, maar ze krijgt steedsmeer een hekel aan hoe het allemaal gaat. De blijde boodschap was dat de vingers wel iets soepeler zijn geworden. Dat hadden we ook al een tijdje geleden opgemerkt, zonder test. We moeten proberen alles positief te blijven benaderen, maar dat valt soms niet mee. Zo af en toe heb ik toch wel de neiging om eens wat muurtjes om te gooien. De vrijwillige hulp daarentegen gaat helemaal prima. Heb nog steeds geen probleem bij het vinden van mensen die ons helpen. De kring zou misschien iets groter mogen zijn, maar een probleem is het (nog) niet.


Ook al zit je op het goede spoor, zolang je blijft zitten word je toch nog overreden...

Tot morgen