Goed mis

Na de valpartij afgelopen zondag ging het vanmorgen weer goed mis. Ze had erg veel last van de val van zondag en dan met name veel pijn in rug, bil en benen, maar vanmorgen al heel vroeg ging het dan weer fout. Bij het uit bed gaan zakte ze door haar benen en smakte voor de 2e keer in korte tijd tegen de grond. Toen ik haar weer overeind geholpen had en begeleide naar de wc raakte ze even helemaal weg. Ik heb haar daarna terug op bed gelegd en toen was ze weer helder. Ook was ze goed aanspreekbaar en voor mij niet direct aanleiding om allerlei instanties te bellen. Er waren geen verlammingsverschijnselen of andere uitval meer zichtbaar. Ze was wel door de benen gezakt, maar zelf gaf ze aan dat ze achter haar eigen benen bleef haken? Geprobeerd om nog een paar uurtjes te slapen, wat natuurlijk niet lukte. Later in de ochtend, toen ik er al lang uit was, moest ze weer naar de wc en heb ik haar daar weer mee geholpen. Haar benen voelden als elastiek en toen ze wederom flauw viel was voor mij de maat vol en heb de huisarts geconsulteerd. Die kwam en dacht dat het een bloeddruk probleem was. Wel had ze erg veel pijn. Aan het eind van de ochtend kwam de thuiszorg er bij en ook de buurvrouw was al aanwezig. Toen ze haar wilden helpen gilde ze het uit van de pijn. daarop hebben we de dokter weer laten komen die haar aan het begin van de middag met de ambulance naar het ziekenhuis stuurde voor nader onderzoek. De nieuw gemaakte ct-scan wees gelukkig uit dat het geen nieuwe infarct of bloeding was geweest, maar wat dan wel. De pijn of toch de lage bloeddruk. Ze denken aan een zware kneuzing.  Besloten werd haar in ieder geval 1 nacht op te nemen en daarna verder te kijken of ze sterk genoeg is om naar huis te gaan. Zo niet .....
We zullen morgen wel meer horen. Hoe groot is die emmer en is die nog niet vol?

Kon je geluk maar altijd bij je houden

Tot morgen

The day after

Ik was erg benieuwd hoe het er vanmorgen uit zou zien. Hoeveel blauwe plekken zou ze hebben. Het viel gelukkig echt reuze mee. Ik heb geen blauwe plekken kunnen ontdekken. Misschien komt dat nog en zitten ze dieper. Ze was gisteravond na de val erg depressief en had er geen zin meer in. Nou had ze dat vorige week ook al een paar keer gehad, dus ik werd daar niet echt vrolijker van. Ze was moe van alle therapieën en het wordt volgens haar toch niet beter. Dat ze op dat moment zo dacht kan ik me heel goed indenken. Het ene moment loop je met 2 krukken en 1 minuut later lig je met veel pijn weer op de grond. Ik denk dat iedereen het bijltje er bij neer zou gooien. Ze heeft de afgelopen nacht ook heel veel pijn gehad en weinig geslapen. De pillen tegen de pijn helpen ook niet meer afdoende, maar nog meer pillen kan ook niet. Inmiddels zal ze er wel immuun voor zijn. Ook ik heb lang mijn uren slaap niet kunnen maken. Nou heb ik geluk dat ik redelijk goed tegen weizig slaap kan, maar lang hou je dat niet vol. Ze moest weer heel vaak uit bed om naar de wc te gaan, maar ook had ze last van haar benen en linkerarm en dus was ik ook regelmatig wakker. Zo'n nacht sloopt je wel. Vanmorgen naar de fysiotherapeut en het ging ondanks de pijn in het been en in de arm een stuk beter met de oefeningen dan vorige week. Er zat veel minder spanning op de duim en vingers. Mi en dat is dan wel weer positief. Misschien toch goed om te blijven oefenen en niet te veel pauze momenten in bouwen.
Morgen moet ze weer de hele dag naar de Voord. Ik hoop echt dat ze een beetje begrip hebben voor het feit dat ze veel pijn heeft en hoop dat ze het vol kan houden.

Ik zie iemand met tranen in zijn ogen van verdriet. Ik wil hem helpen, alleen spiegels praten niet.

Moi

Twente Plat

Met dit koude weer komt Gretha bijna niet meer buiten. Ze heeft het de laatste tijd al heel vaak snel koud en ligt het liefst onder de dekens op het waterbed of zo dicht mogelijk bij de houtkachel. Gisteravond wilde ze ook eerst niet mee naar Twente Plat, maar kwam op het laatste moment toch weer onder de wol vandaan. Het was een leuke avond met onvervalste, soms hele flauwe, twentse humor. Een min puntje was toch wel dat het in de zaal erg koud was en tochtte. Verder hebben we het er over gehad hoe het nu komt dat elke maandag de vingers niet goed soepel zijn als ze naar de fysiotherapeut moet, maar konden geen zaken ontdekken die daar een reden voor konden zijn.

Vandaag was de hand wel redelijk soepel en ook met de vingers was weinig aan de hand. We hebben het weekend maar weer eens lekker rustig aan gedaan en de egel afgemaakt. De laatste tijd komen we erg weinig aan het knutselen toe. Het lijkt er op dat we een beetje knutsel moe zijn. Ik moet ook wel eerlijk zeggen dat er van mij ook weinig onder me handen weg komt. Vanavond heeft ze nog een poging gedaan om met 2 krukken te lopen en dat ging helemaal niet slecht. Ze kon het, volgens zeggen, gelijk merken in de hand en in de arm. Ze had de spieren in haar arm onder spanning gezet door het lopen met die krukken. Misschien is dat wel de manier. Oefenen in plaats van rusten. Tenslotte ging het vanavond nog weer bijna fout. De kruk lag nog op de grond en toen ze even wat wilde pakken, stapte ze op die kruk en kwam te vallen. Het leek in eerste instantie niet goed af te lopen want ze had erg veel pijn aan haar linker been en arm , maar denk dat het wel mee valt. Morgen zullen er echter links en rechts wel een paar blauwe plekken verschijnen. We zullen het zien.


Het komt goed! Al heb ik geen idee hoe "goed" er uit zal zien.

Tot morgen

Gezellig stel

Het weekend kan beginnen. Het werk zit er op en alle therapieën hebben we inmiddels achter de rug en de boodschappen weer in de kast. Vanmiddag gaf ze het al aan dat de therapie van vanmiddag extra zwaar was. Je zag gewoon dat ze aan het denken was dat die hand wat moest doen. Ze kreeg een grimas op het gezicht of het echt loodzwaar was en als het dan ook een paar keer niet lukt is dat erg frustrerend. Ik vond dat het al weer beter ging dan woensdagavond toen ik zelf de oefeningen heb gedaan en afgelopen maandag. Toen zat er heel veel spanning in de arm. Zo heel af en toe en bij een bepaalde stand van de arm kan ze best al wel veel met de hand. Voordat we naar de fysio gingen heb ik Donja nog even uitgelaten en haar gevraagd of ze de laarzen al vast aan wilde doen. Toen ik terug kwam had ze niet alleen de laarzen aan, maar ook de jas en zelfs de rits al dicht. Zo zie je maar weer dat er soms best dingen goed en beter gaan. Je moet het ook de kans geven. Het is zo eenvoudig om te zeggen ik help je wel even als je haar ziet martelen, maar eigenlijk moet je dat niet doen  Vanavond was het niet echt gezellig hier. Gretha lag op het waterbed tv te kijken, want het ligt zo lekker met die zere rug en de hond lag in zijn eigen mand.

Geeft mij wel even de tijd om de laatste blog van deze week te schrijven en zo af en toe een woordje in  te vullen in wordfeud. De foto is van vanmorgen toen beide nog geen reden zagen om op te staan en ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ze lagen nog zo lekker en toen was de linkerhand wel paraat. Dat voelde wel fijn zei Gretha. Morgenavond gaan we kijken of ze in staat is voor een gezellig avondje uit. Twente Plat treedt op in het MFC en ze wilde daar graag heen. Morgen overdag dan maar geen wilde dingen doen.

Het heden is even raadselachtig als de toekomst.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Iedereen een fijn weekend

Stijve spieren

Alle therapieen eisen met gemak haar tol. Gisteravond geprobeerd de vingers soepel te houden, maar er zat veel spanning op. Het ging dus niet zoals ik (we) eigenlijk zouden willen. Dan morgen maar weer proberen. Vandaag naar de Voord en weer helemaal bekaf terug. Het is binnenkort valentijn en er moet dus gesleuteld worden aan de hartjes. Die moeten natuurlijk eerst rood gemaakt worden. Hij is nog lang niet af er zal nog wel wat moeten gebeuren indien die klaar moet zijn voor valentijn. Ook was er weer fysio en ergo en het gebruikelijke gezeur weer. Daar werd ze niet echt vrolijk van. Het ging ook niet echt lekker. Veel spierpijn en dingen moeten doen die ze niet leuk vindt. Dat is absoluut geen goede combinatie. Verder spelletjes gedaan en zo af en toe onder elkaar lol maken. Vanmorgen ging het aankleden wel redelijk. Met de moeilijk dingen werd ze nog wel geholpen, maar we hebben ook niet in 1 dag leren lopen. De weken vliegen voorbij. Nog niets gehoord van de Vogellanden, maar de dag waarop ze wat aan de pijn gaan doen komt steeds dichterbij. Daar kijken we in 1e instantie naar uit.
In het weekend maar eens proberen wat leuk dingen te doen.

De toekomst was vroeger een stuk gezelliger.

Tot morgen

Goed advies

Gemak dient de mens. Vandaag is de ergotherapeut aan huis geweest. Heel belangrijk om te kijken wat er nodig is om je zelf thuis te kunnen redden. Wat doe je als je thuis bent? Na het wakker worden, opstaan en lekker onder de douche en je aankleden. Je gaat zo af en toe naar het toilet en je pakt een kopje koffie. Je moet een hapje eten en bij ons ga je even met Donja lopen.  De ergotherapeut kan je handige tips geven hoe je op dit moment met je beperkingen kunt omgaan. Zo hebben ze het in 1e instantie gehad over je zelf kunnen afdrogen, het pakken van koffie en het smeren van een sneetje brood. Dat werd ook geoefend. Het is de bedoeling dat je niet helpt, want zo is de redenatie, je moet oefenen anders leer je het niet en gaat het dus nooit beter. Het smeren van een sneetje brood ging helemaal niet zo slecht met het houten "noppenbord". Alleen het snijden van de kaas was een lastig karwei., maar daar kun je bijvoorbeeld gesneden kaas voor halen. We hebben afgesproken dat ze 's morgens ook gaat proberen om zich zelf af te drogen en aan te kleden en dat de hulp alleen maar bestaat uit het geven van aanwijzingen en het aangeven van de kleren op de goede manier. Natuurlijk gaan we wel helpen als het helemaal even niet wil, of als ze het niet meer ziet zitten.
Lijkt me een goede start naar meer zelfstandigheid.


Als je niet kunt wat je wilt, dan moet je willen wat je kunt.

Tot morgen

Het komt door Japan.

Gisteren wilde de duim niet echt mee werken. Het advies van de fysiotherapeut was dan ook om de duim veel te bewerken en zoveel mogelijk op te rekken. Het was weer dagbesteding in de Voord, dus tijd genoeg om er iets aan te doen. Vanmorgen gesprek gehad met de maatschappelijk werkster van de Voord over het aanvragen van een nieuwe indicatie. De regels voor het verkrijgen van een PGB of VPZ zijn aangepast en het is nog maar de vraag of we hier voor in aanmerking komen. Zij dacht wel dat we een redelijk goede kans zouden maken, maar het moest wel goed beargumenteerd op papier komen. Daarna nog gesproken met de psycholoog van de Voord. Ze maken zich een beetje zorgen over de stemming van Gretha. Ik vind ook dat daar wat meer aandacht voor moet zijn, want ze moet niet verder afzakken. Het wordt dan steeds moeilijker om er weer uit te komen. Gisteravond was ze weer erg verdrietig omdat ze het gevoel had dat er niets meer was. Ze was alles kwijt wat haar leven zo mooi had gemaakt. Het was een moeilijk gesprek, maar ze was wel weer gekalmeerd, maar je gaat dan toch niet echt fijn de nacht in. Vandaag dus dagbesteding en toen ze vanmiddag thuis kwam liet ze gelijk zien dat haar duim omhoog stond. Ze was er dus de hele dag mee aan het oefenen gegaan. Dat heeft resultaat gehad, want hij voelde ook lekker soepel aan. Ze had het ook best wel leuk gehad vandaag. Vanavond had ze het ook nog even over het Smallenbergvirus. Volgens haar kwam het allemaal door de kernramp in Japan. Dat zij een herseninfarct heeft gehad was ook de schuld van de japanners. Hoe kun je het verzinnen. Morgen voor het creatieve bezig zijn en om de stemming er een beetje in te brengen naar het inloop atelier. En dan maar op naar de 2e helft van de week met een hopelijk positief gevoel.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Vragen naar de toekomst is vragen om een depressie.

Tot morgen

De duim omhoog

Het is echt heel bijzonder als je ziet wat ze ongemerkt al weer doet met de arm. Bij het overeind komen in het (water)bed gebruikt ze de linker arm al als steun. Ik weet niet of dat bewust of onbewust gebeurt , maar de arm wordt wel gebruikt.

Een ander verhaal is toch de hand/vingers/pols.daar zit toch nog wel spasme. Vandaag wilden de vingers ook niet echt lekker meewerken. Gretha was ook wel een beetje ongeduldig en dan gaat het al een stuk minder. Is ze rustig en neemt ze de tijd, dan gaat het meestal goed. De duim verkrampt bij de minste geringste spanning. Het is dus belangrijk om de spanning er af te halen en als dat gebeurt kan ze de duim opsteken. De arm gaat goed. Die kan ze al redelijk goed strekken en de spanning in de elleboog is voor een groot gedeelte weg. Ik ben me aan het verdiepen in het aanvragen van de broodnodige zorg, maar dat valt niet mee. Ik ben zelfs bang dat we helemaal niet in aanmerking komen voor een PGB of  een vergoedingsregeling persoonlijke zorg. Ook daar moet ik me maar niet druk om maken. Het zal wel goed komen en zoniet, dan heb ik nog tijd genoeg om me zorgen te maken.

Geen zorgen voor morgen, elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Tot morgen

Geen nieuws is ook nieuws

Ben al weer bezig om afscheid te nemen van het weekend. Wat gaan die dagen toch snel en zo zijn we ook zo oud. Ondanks het slechte weer hebben we toch wel kunnen genieten van de vrije dagen. Zaterdagavond waren we uitgenodigd om op visite te gaan en dat was erg leuk. Gretha heeft zich prima vermaakt en heeft het goed vol kunnen houden. De zaterdag overdag heeft ze weinig van de dag meegemaakt, want ze heeft (weer) veel geslapen. Die rug en de daarbij horende pijn vreten erg veel energie. Vandaag, (zondag) ging al weer een stuk beter. Redelijk op tijd kwam ze uit het mandje en is ook bijna de hele dag wakker geweest. Vanmiddag wilde ze eigenlijk in bad, maar daar is niets van gekomen. Ze heeft nog wel even liggen rusten, maar niet zo lang. Als ze wakker is, dan is ze constant bezig met het oefenen van haar hand. En ik denk met succes. Je ziet steeds meer dat er natuurlijke bewegingen in de vingers komen en ze probeert steeds weer om iets vast te pakken. Niets is dan veilig. Als het dan eens lukt, laat ze dat heel trots ook gelijk zien. Die momentjes komen steeds vaker voorbij en dat is een goed gevoel. Ik zie gedurende de week, maar ook in het weekend, steeds vaker kleine dingen waarbij ik denk dat het de goede kant op gaat. Het zijn nog wel hele kleine en bijna niet merkbare dingen maar ook die zijn belangrijk .in dit proces. Ik hoop dat we komende week weer een paar kleine stapjes vooruit kunnen zetten. Ook maar eens bezig gaan met het aanvragen van een nieuwe indicatie. Dit moet gebeuren, want de huidige loopt af op 4 maart en we kunnen niet zonder. Voordat je het in de gaten hebt is er weer een week voorbij. 

Wie wonderen wil zien, moet vaker om zich heen kijken

Wens iedereen een fijne (werk)week.

 

Therapie is ook leuk

Het was voor vandaag weer een aardig geregel om alles goed voor elkaar te krijgen. Moest zelf al aardig op tijd in Harderwijk zijn en dat sloot niet helemaal aan bij de tijd waarop Gretha in de Voord moest zijn. De thuiszorg heeft gewacht tot het vervoer aanwezig was.Dat zal  gezellig geweest zijn.  De volgende uren waren wel heel leuk en gezellig. Tussen de oudjes in de Voord knutselen en ook plezier maken. Ook bij de fysiotherapeut was het feest. Nu lukte de meeste oefeningen wel. De vingers "luisterden" goed en waren ontspannen. Zo maakt ze steeds weer (kleine) stapjes voorwaarts en is therapie zwaar, maar ook leuk. Ze voelt daar ook zelf hoe het gaat en beleeft er plezier aan als het goed gaat en is teleurgesteld als het een keer niet gaat zo als ze wil. Het hoogtepunt van de dag was toch wel toen ze thuis kwam en een rondje met Donja kon lopen. Samen met Gerrie een blokje van vier. Ik kon, toen ik thuis kwam, zien dat er iets bijzonders gebeurt was. Ze straalde en haar ogen glommen van vreugde. Toen vertelde ze trots wat ze had gedaan. Voldaan en heel tevreden ging toen langzaam het lampje uit. Het heeft haar toch wel heel veel energie gekost, maar dat heeft ze er wel voor over.

Je mist pas iets als je het niet meer hebt.

Groeten en fijn weekend

Tijd voor mezelf

Vandaag maar eens even een momentje voor mezelf geregeld. Vanmiddag lekker vrij genomen. Gretha was naar de Voord voor dagbesteding en ik had dus het rijk alleen. Toevallig was er ook voetbal op tv, dus echt een lekker relaxte middag. Even met Donja lopen, daarna de houtkachel aan gemaakt en de beentjes van me af voor de voetbal. Een heerlijke rustige middag. Iedereen zegt regelmatig tegen me dat ik dat moet doen. Nou ik heb het gedaan. Gretha kwam thuis vanuit de Voord en had weer hele verhalen. Ze hebben eten gekookt, rauwe andijvie met spek en hete bliksem. Aardappelen schillen en verder alles wat er maar nodig is. Ook moest er natuurlijk een toetje gemaakt worden en volgens Gretha is dat niet af zonder slagroom. Na het eten zat ik er helemaal door. Voelde me lamlendig en was alle fut kwijt. Even een tukkie doen, de hond uitlaten en toen ging het wel weer. Blijkbaar kan ik er toch niet tegen om helemaal niets te doen. Dat komt me wel heel bekend voor, want ik ben eigenlijk altijd wel ergens mee bezig. Met Gretha gaat het vanavond niet zo. Ze heeft heel erg veel pijn in de benen en rug. De hand deed het wel goed, was wel redelijk ontspannen. Toch gaf ze aan dat ze het niet meer ziet zitten. In de Voord zijn ze wel bezig met therapie gericht op functieherstel. Dus het vastpakken van dingen. Dat is prima, want dan kan ze ook zelf de vooruitgang zien en voelen. Morgen de laatste dag van de week. Nog even een dagje hard werken, Gretha gaat creatief uit haar dak bij Carla en dan is het weekend. Tijd weer voor ons zelf.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Het leven moet voorwaarts geleefd worden, maar is slechts achterwaarts te begrijpen.

Tot morgen

Pasen

De kerstballen zijn amper de kamer uit, of de 1e paasbal hangt er al weer. Je moet er op tijd mee beginnen, anders ben je er niet op tijd mee klaar. Ik heb vanmorgen eens even gekeken wat ze daar allemaal maken en vind het heel knap. Het ziet er allemaal ook even mooi uit. Er kan dus nog genoeg paasversiering gemaakt worden. Ze zoeken nog een paar oude klompen, dus als iemand een paar over heeft? We houden ons aanbevolen. Het ging vandaag best goed met de linker hand. Ze was erg ontspannen en dan zijn de vingers dat ook. Dit is nu een dagbesteding waar ze haar (paas)ei helemaal in kwijt kan. Je ziet gewoon dat ze er van geniet en dat begint 's morgens al. Dan wil ze wel haar mandje uit en kost het beduidend minde moeite dan op de dinsdag of donderdag. Vanmiddag ben ik aan de slag gegaan met het uitzoeken en verzamelen van info over een PGB. Er is best veel te "koop" wat dat betreft. Daar kom je zelf bijna  niet uit en dan is het handig dat er mensen zijn die je daar bij willen helpen. Gretha heeft de middag gebruikt om de achterkant van de ogen te bestuderen. Vanavond was ze weer helemaal bij de pinken en heeft een gedeelte mee gedaan aan de iq-test. Wat ik er van heb meegekregen deed ze het helemaal niet zo gek. Ondanks de diepe dalen doet ze het erg goed.


Vaak zie je pas dat je weg omhoog loopt als je achterom kijkt.

Tot morgen

Gymnastiek

Zo de dag in de Voord zit er ook weer op. Nog lang niet alle kou is uit de lucht, maar het lijkt er op dat er toch enige verbetering op gaat treden. Vanuit ergo komen ze binnenkort thuis de therapie verzorgen om te kijken wat Gretha allemaal zou moeten kunnen om de hele dag alleen thuis te kunnen zijn. Ik kan er zo al wel een paar opnoemen. Zelf aankleden, met name na toilet bezoek.  Iets te drinken kunnen pakken en eten voor je zelf klaar kunnen maken. Zo zijn er nog wel een paar dingen te noemen die je overdag moet kunnen doen. Het meeste kan ze echter als de linker arm of hand mee gaat doen.  Vandaag in de Voord zijn ze bezig gegaan met de hand. De vingers waren niet echt soepel, maar er zat wel kracht in. Ook moest ze naar gymnastiek. Dat is iets nieuws. Ze vond er niet veel aan en volgens haar waren dat er meer. Er is vorige week ook een "mdo" geweest, waar ze besproken is. Er heeft echter nog geen terugkoppeling plaats gevonden. We zijn eigenlijk wel benieuwd wat er besproken is. Op de Voord heeft de maatschappelijk werkster nog wel even met Gretha gesproken en ze vond dat ze erg depressief was. Dat vind ik eigenlijk ook, al is ze soms ook wel opgewekt en merk je eigenlijk (bijna) niets aan haar. Dat haar hand en arm haar regelmatig in de steek laten zorgt er voor dat de stemming nog al wisselt.


Het heden is even raadselachtig als de toekomst.

Tot morgen

Klein succes

Het was vandaag een geregel en strakke planning om alles een beetje in goede banen te lijden. Ik moest zelf naar Harderwijk voor een vergadering en Gretha was thuis en moest naar de fysiotherapeut. Het is prima gegaan al was de thuishulp een ietsie laat. Daardoor moest Gretha even wat tempo maken bij het douchen en aankleden. Bij de fysiotherapeut ging het weer niet echt zoals ze dat zelf graag zou willen. Er zat meer spanning op en ook wat spasme in de pols. Toen ze thuis kwam was ze weer meer ontspannen en lukte wat bij de fysio niet lukte, wel. Ook vanavond bij het eten was er eerst spanning in de vingers, maar na wat ontspanning kon ze met links een bakje vasthouden en met rechts er uit eten. Kleine vooruitgang is dat wel. Daar wordt ik vrolijk van. Ze is soms echt wel depressief. Ziet het dan niet zitten en ziet overal beren op de weg. Misschien is het wat dat ze haar daar bij gaan helpen zodat ze het misschien wat positiever gaat bekijken. Over de hulp deze week kan ik kort zijn. Alles is geregeld en ingevuld.


We kunnen geen dagen aan ons leven toevoegen, wel leven aan onze dagen.

Nog ruim 250 hits tot 10.000

Slaapweekend

Inmiddels is het weekend al weer bijna voorbij. Het weekend kende hoogtepunten, maar ook dieptepunten. Hoogtepunt was toch wel de verjaardag waar Gretha zich de hele avond kranig heeft gehouden. Het was weer bijna net als "vroeger".  Het dieptepunt is toch wel dat ze bijna het hele weekend heeft geslapen. Zaterdag een groot deel van de dag (in het voren), maar ook zondag heeft ze het grootste deel van de dag de ogen dicht gehad. Als ze wakker werd, was ze verdrietig en gaf meerdere malen aan dat ze bang was dat het niet meer goed zou komen. Ik vind zelf dat ze het wel erg goed doet, maar ook maak ik me wel eens zorgen hoever het herstel door zal zetten. We hebben nog een aantal dingen te doen en we moeten de moed er maar in houden al kan ik me ook voorstellen dat de moed af en toe vast in de schoenen zit.  Maar hopen dat dit even de wat mindere momenten zijn waar we dan maar even door moeten. Ze heeft het ook vaak over de L4 en L5. Dat zijn de boosdoeners die er voor zorgen dat ze de hele dag pijn in haar rug heeft. Het aankleden gaat nog niet echt super. Daar moet je haar nog steeds bij helpen en dat vindt zij met name heel vervelend. Ik ben echt benieuwd hoe men komende week in de Voord te werk gaat. Wat gaan ze doen en hoe pakken ze het aan en hoe pakt Gretha het op na een aantal vervelende weken.
Tenslotte ben ik nog op zoek naar vervoer voor woensdag en vrijdag om Gretha naar de Voord te brengen.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG


Waar je ook aan begint, sluit niets uit!

Op naar de 10000 hits.

't Is gebeurt

Weekend en dus lekker onze eigen gang gaan. Geen gedoe meer over de vloer en eigen baas in huis. De mensen van de Voord hebben inmiddels weer contact gezocht met onze fysiotherapeut en zijn het eens geworden over hoe de behandeling er nu uit gaat zien. De fysio gaat gewoon door met de training van de hand en arm en in de Voord gaan ze langzaam verder met het opbouwen van de conditie. Ook gaat de ergo in de Voord functioneel trainen. Dus dingen oppakken en vasthouden met links en wie weet wat ze verder nog gaan doen. Het heeft even geduurd, maar we hebben ze nu waar we ze willen hebben. Jammer is het natuurlijk dat het zo lang heeft moeten duren voordat ze dat snappen. Gretha wil eigenlijk maar één ding...... Het ging vandaag bij de fysio niet echt lekker. Toch was ze wel weer vooruit gegaan volgens de fysio. Ze was erg gespannen en de hand spartelde een beetje tegen. De fijne motoriek was een beetje uit vorm, maar we hebben allemaal wel eens een mindere dag. Ook heeft ze de darmen nog niet echt lekker op orde. Het is nog steeds zoeken naar de juiste dosering van het medicijn. Ondanks alle sores en omgemakken zijn we toch ook nog even gezellig wezen winkelen. Het was nog niet zo als vroeger, maar het is weer een begin. Kleren kopen in de winkel is toch leuker dan van internet. Morgen (zaterdag) een "drukke" dag. De nagels moeten gelakt en ze wil weer lenzen in. We zullen zien hoe dat gaat. Hoop wel dat ze in het weekend iets minder moe is en minder last heeft van de darmen. Dat zou het een stuk aangenamer maken.


Zelfmedelijden is onze ergste vijand, en als we eraan toegeven, kunnen we nooit iets zinvols doen.

Fijn weekend

Dankbaar

Wat lijkt het mij toch heerlijk om in de zorg te werken. Je kunt mensen beroepsmatig helpen met alle problemen en ongemakken. Als je dat goed doet, dan ervaar je zo veel dankbaarheid, wat je m.i. goed moet doen. Hoe anders is het in mijn werk. Heel kil en elke dag hetzelfde. Je bent met data bezig om dat te verwerken, even heel plat gezegd en de dankbaarheid moet je halen uit het feit dat er weinig reacties op een aanslagbiljet komen. (o.a) Dat is heel anders dan met mensen werken die eigenlijk je handen nodig hebben. De afgelopen periode heb ik gemerkt dat die dankbaarheid vaak al getoond wordt na een heel klein dingetje wat je voor die ander hebt gedaan. Wat iemand die zorg nodig heeft absoluut niet wil is bemoeienis hoe hij of zij het zou moeten doen. Ieder wil het op zijn of haar manier doen. Dat zou je moeten weten en anders aanvoelen. Hoe raar is het dan toch dat er in de zorg nog steeds mensen rondlopen voor eigen eer en glorie en hoe de patiënt of revalidant zich voelt zal hun dan een zorg zijn. Misschien vinden ze het wel lastig. Iemand noemde zo'n verpleegster ooit een "hypotheek" zuster. Men zou zich eens in moeten beelden hoe iemand die zich niet meer zelf kan redden zou voelen. Als er dan ook nog eens een stukje eigenwaarde afgepakt wordt, dan doe je ze dubbel pijn. Laat de mensen in hun waarde, behandel ze volwassen, voor zover dat kan, en doe normaal. Alleen een hond heeft een baas. Vandaag had Gretha weer een dagje de Voord. Ze moest deelnemen aan de groepstherapie terwijl ze liever iets creatiefs doet. Als ze er is, dan gaat ze er voor, maar ze krijgt steedsmeer een hekel aan hoe het allemaal gaat. De blijde boodschap was dat de vingers wel iets soepeler zijn geworden. Dat hadden we ook al een tijdje geleden opgemerkt, zonder test. We moeten proberen alles positief te blijven benaderen, maar dat valt soms niet mee. Zo af en toe heb ik toch wel de neiging om eens wat muurtjes om te gooien. De vrijwillige hulp daarentegen gaat helemaal prima. Heb nog steeds geen probleem bij het vinden van mensen die ons helpen. De kring zou misschien iets groter mogen zijn, maar een probleem is het (nog) niet.


Ook al zit je op het goede spoor, zolang je blijft zitten word je toch nog overreden...

Tot morgen

Pijnbestrijding

Vandaag eerst de creativiteit haar gang laten in de Voord. Daar heeft ze het leuk gehad en zo hoort het ook. Daarna was het de beurt aan de gemeente. Er is een nieuwe rolstoel aangemeten en besteld die beter op haar is afgesteld. Zo zit er een stevige rugleuning op en daardoor zal ze er ook wat langer in kunnen zitten zonder klachten. Het meest spannende vandaag was toch echter wel het bezoek aan de pijnpolie. Daar trof ze een dokter waar ze in het verleden ook al eens op consult is geweest, maar toen voor de PD. Het was een prima consult en er is een afspraak gemaakt voor pijnbestrijding halverwege februari. Er zal dan eerst een proefblokkade worden gedaan en de volgende dag zal het lastige kindje (de probleem zenuw) worden verdoofd. Als alles goed gaat, zou ze dan zeker een aantal maanden van de pijn af moeten zijn.
Vanavond lag ze weer op het bed te oefenen en kreeg ze het voor elkaar om met de duim en wijsvinger een pen vast te houden. Schrijven ging niet, maar dat heeft ze nooit gekund met links.
Broer(tje) kwam ook nog even een bakkie doen samen met Hennie en Gretha vond het geweldig, ze glom van oor tot oor.
Ze ging op een gegeven moment zelfs even glunderend naast hem op de bank zitten met de voeten omhoog voor de kachel. Dat was even genieten.
Het was een nuttige dag waar ik in ieder geval met een goed gevoel op terug kijk.


De ware zin van het leven wordt niet gevonden in prestaties, maar in relaties.

Tot morgen

Trots

Elke dag weer maken we stapjes voorwaarts. Vandaag is de uitslag van de onlangs gehouden test in de Voord bekend. Er werd verteld aan haar dat ze er blij van zou worden. Waarom en wat de uitslag is van de test wilde ze niet vertellen. Wacht dan de volgende keer met dit soort mededelingen alsjeblieft tot je ook mag en kunt zeggen waar ze dan zo blij van moet worden. Nou zijn wij nuchtere mensen en worden we niet zo gauw blij van een uitslag van een test of het moet iets niet zichtbaars zijn. Bijvoorbeeld zoals onlangs met het bevolkingsonderzoek. Nu hebben wij geen test nodig om te kunnen zien dat het met de hand en arm elke dag wel iets vooruit gaat. De ene keer meer dan de andere. De drive is weer terug en dat heeft ook invloed op het genezingsproces. Zelf is ze apetrots op wat ze tot op dit moment heeft gepresteerd. We hoeven helemaal niet zo lang terug om te herinneren hoe ze er toen bij lag.  De duim ligt steeds vaker boven op de wijsvinger en is lang niet meer zo verkrampt als een paar weken terug. Het vastpakken van bijv een deurklink gaat steeds beter. Dat zijn tastbare en nuttige dingen. Al dat werken en die therapie is wel een grote belasting voor haar, maar door het positieve resultaat gaat ze door. Stimuleren en motiveren hoeven we haar op deze manier niet, alleen maar helpen waar nodig. Morgenvroeg gaat ze weer even zo vrolijk naar de Voord voor het creatieve gedeelte, dat is wel een beetje haar ding. Tenslotte maar hopen dat morgenmiddag het ziekenhuisbezoek ook iets positiefs oplevert waar we weer mee verder kunnen.


Hol nooit achter iets aan, maar omhels hetgeen naar je toe komt.

Tot morgen

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

-

Tafel gedekt

Vandaag geen tijd voor een  maandag gevoel gehad. Druk met het werk en af en toe met Gretha. De thuiszorg was er zo rond 10 uur. Dus lekker uitgeslapen. Rond de koffietijd zat ze spic en span in de kamer en had zin in een bakkie. Ze klaagde ook vandaag weer over zere benen.
Tegen etenstijd werd ik verrast door een gedekte tafel. Bijna alles stond al klaar en zelf kon ze ook niet wachten om aan te schuiven. Ze glom van oor tot oor. Zo trots was ze er op.  Dat is ook een beetje Gretha. Ondanks dat het nog niet zo goed gaat, toch laten zien wat ze al wel kan en de grenzen blijven opzoeken. Toen ze vanmiddag haar 2e kruk zag staan in de hoek van de kamer ging ze helemaal los. De kruk ging aan de linker arm en daar ging ze heen. Het ging nog niet echt super, maar het idee dat ze weer met de 2 krukken heeft gelopen geeft haar een geweldige boost. Ze moet echter nog wel leren om de kruk aan de buitenkant neer te zetten, maar dat komt net als de rest vast nog wel een keer.
Ik weet dat veel mensen deze weblog lezen en wil dan ook het volgende vragen. Om de hulp te optimaliseren zijn we op zoek naar mensen die als zzp'er of iets dergelijks zich willen laten inhuren voor de verzorging van Gretha voor 5 dagen in de week. Ze zullen dan betaald worden vanuit een pgb. Als iemand van de lezers iemand kent die dit doet, hou ik me graag aanbevolen en wil ik graag in contact komen. Het gaat dus niet om huishoudelijke hulp, maar echt om zorg zoals hulp bij het douchen en aankleden etc.

Betreed niet zomaar het pad van een ander, maar baan je een eigen weg en laat je eigen sporen na.

Tot morgen

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG

Rond de kachel

De weekenden stellen niets meer voor. Het is zo weer voorbij. Ik kan niet wachten op het moment dat het weekend 7 dagen duurt. Het was weer erg gezellig. Gisteren heeft Gretha wel veel geslapen, maar dat was denk ik nodig. Toch een enerverende week achter de rug. Vandaag was het super gezellig, vanmorgen koffie gedronken met de vrienden uit Wezep en vanmiddag met Tonnie en Ingrid onze vakantievrienden. Erg leuk dat ze, ondanks hun eigen sores, toch vanuit Brabant helemaal naar ons toe komen om even een bezoekje te brengen. Het is erg fijn om te weten en te horen dat er nog zoveel mensen aan ons denken en dan met name aan Gretha. Lekker op tijd de houtkachel aan gemaakt en een wijntje gepakt. Zo slecht heb ik het ook nog niet ondanks het feit dat ik wel erg druk ben. Van Gretha moest ik ook echt schrijven dat ze het heel erg fijn en gezellig heeft thuis. Ze heeft wel erg veel pijn aan de benen en we hopen dan ook dat er woensdag iets gedaan, of in ieder geval afgesproken kan worden over een behandeling.
Ik hoop dat we de komende week een goede week mogen hebben. Maandag komt voor de eerste keer de hulp in de huishouding. Woensdag komen ze voor een nieuwe (aangepaste) rolstoel, 's middags dus naar de pijnpolie in Kampen en ik hoop ook dat de therapeuten in de Voord nu gewoon hun werk gaan doen en stoppen met dat gezeur over de Vogellanden of andere zaken die buiten de Voord om spelen..

Voor de komende week ben ik nog op zoek naar iemand die Gretha op woensdag weg kan brengen naar de Voord.

KLIK HIER VOOR DE ACTUELE  HULPVRAAG


De toekomst is ook niet meer wat het geweest is . . .

Tot morgen

Vast houden

De week zit er weer op en het is gelukkig weekend. 's Morgens geen thuiszorg aan het bed en lekker doen wat we willen. Vanavond even me gezicht laten zien op de nieuwjaarsreceptie bij de SV. Het was druk en gezellig. Voor mij was het weer de eerste volle week werken. Nou dat heb ik geweten. Tot 's avonds laat ben je bezig met of werk voor de éne baas of voor de andere baas. Ben de week denk ik wel goed door gekomen en het lijkt er op dat de hulp nu goed op gang komt. Vanaf volgende week krijgen we hulp in de huishouding en dat zal het voor mij hoop ik een stuk eenvoudiger maken. Ik hoop dan toch ook iets meer tijd voor me zelf te krijgen.  Iedereen zegt dat je als mantelzorger aan je zelf moet denken. Dat is eenvoudig om te zeggen, maar hoe moet je dat dan doen. Zorg is bijna niet te plannen. Het komt onverwachts en dan moet je er zijn.  Met de linker hand ging het vandaag prima. Ze kon de wijsvinger naar de duim brengen en dat meerdere keren achter elkaar. Vertalen naar functioneel gedrag betekende het dat ze de deurklink vast kon  pakken en de deur open en dicht kon doen. Ook heeft ze geprobeerd om een klein stukje zonder krukken te lopen. Dat ging prima, wel moest ze de kruk in de linkerhand hebben, maar die deed niets aan ondersteuning. Ik denk echt wel dat het haar gaat lukken. Als ze aan het oefenen is, vliegen de vonken er van af . Die hand gaat echt steeds iets meer doen. En nu gaan we genieten van het weekend en dan op naar weer een week strijden.


Je neemt risico's bij alles wat je doet, maar nog grotere risico's als je niets doet.

Fijn weekend

Blijven knokken.

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Dat was eigenlijk wel ons motto. Ondanks het feit dat het (nu) even tegen zit heeft Gretha vandaag ook nog wel gelachen. Als je haar vraagt wat wil je nu nog eigenlijk kunnen, dan is heel consequent het antwoord "alleen thuis kunnen zijn". In principe gaat ze dus helemaal niet graag van huis en dat heeft helemaal niets met de Voord te maken, maar ze wil eigenlijk helemaal niet van huis. Als ze dan toch van huis moet, dan maakt ze er ook wel wat van en dan vindt ik dat ze het ook wel leuk moet kunnen hebben. Verder zou het heel erg mooi zijn als ze ook nog steeds vooruitgang boeken met welke therapie dan ook. Het praten zou bijvoorbeeld nog wel wat aandacht kunnen krijgen, want ze begint toch wel wat te stotteren. Zeker als ze zich te druk maakt. Het zingen vindt ze zelf ook niet goed gaan. Daar kun je dus ook nog verbeteren en natuurlijk de hand en arm, maar daar hebben we de laatste tijd al genoeg over geschreven. Het kwam vandaag ook nog weer aan de orde. Ik zou dan zeggen waar maken jullie je druk om, ga gewoon aan het werk en zorg dat er verbetering optreed. Het maakt toch niet uit wie het doet. Ze kan in ieder geval zelf met de borst vooruit lopen, want ze heeft zelf al heel veel resultaat geboekt. Het belang van Gretha is wat mij betreft vele malen groter dan het belang van de therapeuten en dat zal ik ook steeds blijven zeggen. Het ging vandaag ook nog even (goed) mis. Bij het instappen in de bus, toen ze naar huis ging, kwam ze te vallen. Het is gelukkig allemaal wel goed afgelopen al klaagde ze wel over wat pijn. Zal wel een blauwe plek opleveren. Je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. Hoe ongelukkig kun je terecht komen in zo'n bus. Het is al weer bijna weekend. Zo'n week stelt eigenlijk ook niets meer voor. Ik  zelf heb het wel erg druk gehad, maar dan gaat de tijd ook snel.

Het beste is voor Gretha nog niet goed genoeg.

Dat is mijn strijd op de achtergrond.
Groetjes

De blik naar voren

Het wordt tijd om weer vooruit te gaan kijken en niet te blijven hangen in wat er allemaal is gebeurt. Ik heb vandaag te horen gekregen dat we vanaf volgende week maandag huishoudelijke hulp krijgen. Dat zal voor mij best een hoop werk schelen. Gretha is vandaag weer naar de Voord geweest en heeft lekker geknutseld. Ze is met een bal bezig die je ergens moet ophangen. Liefhebbers? De woensdag is bij ons nog steeds visdag, dus vanaf de Voord even langs de visboer voor een heerlijke portie kibbeling. Na het eten was de kaars weer uit en viel ze al snel in slaap op het waterbed. Ik heb haar ook lekker de hele middag laten slapen. Dat gaf mij de kans om fijn door te werken. Veel kunnen doen en vanavond nog even iets aan de huishouding gedaan. Als je goed kijkt zie je genoeg werk. Dat moet je ook leren. Het zijn wel lange dagen op deze manier, maar ik doe het voor een goede zaak. Vanavond even een prikkel naar Greet en gelijk liet ze zien dat ze al wel iets vast kon houden. Die slimmerik zei toen ook dat ze het wel aan mijn ogen zag dat ik dat wilde. Morgen hebben we beide een lange dag. Zij in de Voord en ik in Harderwijk. De opvang is weer prima voor elkaar en zelfs Donja wordt tussentijds uitgelaten. Prima zoals de hulp op dit moment gaat en men zich aanbiedt.. Daar zijn we beide erg dankbaar voor. Het is ook prettig als je niets steeds op dezelfde mensen een beroep hoeft te doen.

Het een heeft de hulp van de ander nodig en beide werken vriendschappelijk samen.

Tot morgen

Ook dat nog

Waar Gretha van te voren al wel bang voor was gebeurde vandaag. Er volgde vanuit de fysiotherapie van de Voord een reactie naar aanleiding van het familiegesprek van afgelopen vrijdag. Ik denk dat ze zich gepasseerd voelen, maar dan hadden ze maar eerder aan de slag moeten gaan met de hand en arm therapie. Dat hebben ze ons inziens te lang niet gedaan of te weinig. Dat heeft ze ook regelmatig aangegeven. Wij willen maar één ding en dat moge duidelijk zijn. Zo veel mogelijk terug vinden van de functies die ze nu kwijt is en het liefst zo snel mogelijk. Daar zetten we alle ons ter beschikking gestelde middelen in. We houden niet van afwachten en willen zelf graag de regie houden. Dat kan niet altijd, maar waar en wanneer dat wel kan, zullen we het niet nalaten. Vandaag hebben ze in de Voord een start gemaakt met de therapie van de hand en arm. Dat is wat we graag zien. Het was dus weer een bewogen dag en vanavond heeft ze daar weer de tol voor moeten betalen. Na het eten is ze als een blok in slaap gevallen. Misschien dringt het nu door wat onze doelen zijn en waar ze aan moeten werken. Het gaat nog steeds elke dag iets beter en we komen steeds dichterbij het moment waarop ze weer iets met links kan vastpakken.

Je moet niet beginnen met elkaar te begrijpen, je moet eindigen met elkaar te begrijpen.

Tot morgen

De kop is er weer af.

De 1e werkdag van 2012 begon met een nieuwjaarsontbijt. Om 08:05 werden we verwelkomt met een glaasje champagne. Heb het zelf maar bij de jus o'range gehouden. Gretha was dus, tot het moment waarop de thuiszorg kwam, alleen thuis. Daarna kreeg ze gezelschap van Petra. Was heel gezellig waarbij oude herinneringen opgehaald werden. In het verleden hebben Gretha en haar zusters wel met Petra in de kinderwagen gewandeld. Ze waren vroeger buren. Vanmiddag kreeg ze het even op de heupen en pakte zelf de koffie uit de keuken. Waar een wil is, staat de koffie. Apetrots was ze en de koffie heeft al heel lang niet meer zo lekker gesmaakt. Vanavond alle kerstattributen uit de kamer verwijderd. Kerstboom afgetuigd onder de bezielende leiding van de chef. Alles heeft zijn eigen plekje en de kerstboom moet op een speciale manier weer in de doos, anders komt het bij het weer opzetten niet goed. En nu maar op naar de lente en hopen dat voor ons toch ook langzaam de zon weer een beetje gaat schijnen. Goede voornemens, daar doen we niet aan.

Het doet haar pijn niet te zijn, wie ze moet zijn, wie ze wil zijn.

Tot morgen

Het beste in 2012

We willen om te beginnen iedereen een heel gelukkig, gezond en liefdevol 2012 wensen. Voor ons zal 2012 een heel belangrijk jaar worden. Hoe gaat het met de behandeling straks in De Vogellanden en hoe gaat het volgende week in het ziekenhuis na het bezoek aan de pijnpoli? Kunnen ze er iets aan doen? Komt alle hulp los die we nodig hebben? Hoe gaan ze in de Voord om met de kritiek van afgelopen vrijdag? Hebben we daar de komende tijd nog last van? Krijgen ze het voor elkaar dat de woensdag ook deel uit gaat maken van de dagbesteding? Hoe gaat het verder met de fysiotherapie? Allemaal vragen waar we de komende tijd antwoord op hopen te krijgen. De oudejaarsdag is eigenlijk rustig verlopen. Gretha heeft een groot deel van de dag geslapen en was 's avonds erg verdrietig. Toen is ze nog wel uit bed geweest, maar hebben we een paar moeilijke momenten samen gehad. Toen het rustig was met vuurwerk hebben we nog even een nieuwjaars bezoekje afgelegd en tenslotte hebben we nog even kort ons gezicht laten zien in de feesttent. Al met al toch een goed eind van 2011 en een prima start van 2012. Volgende week ga ik ook weer "vol" aan het werk en moet maar eens kijken of me dat allemaal gaat lukken. Als je het echter niet probeert zul je het nooit weten.

In elke traan van verdriet, schuilt een glimlach van herinnering.

Tot morgen.