Het moet niet gekker worden.

Ik denk dat het medisch best wel goed gaat met Gretha. Ze blijft echter veel pijn houden in de buik, benen en rug. Het lijkt er op dat alles wat haar zeer kan doen, dat dan ook doet. Ze krijgt nog steeds veel medicatie die voor verlichting moet zorgen maar ook om haar uit de depressie te halen en houden. We proberen een beetje de draad op te pakken, maar dat gaat op dit moment meer van mij uit. Ze trapt zelf regelmatig op de rem. Ik probeer weer een beetje ons leven op te pakken en dat betekent voor Gre dat ze weer langzaam aan naar de Voord moet voor de opvang,  of alleen thuis is, zodat ik naar kantoor kan gaan of ook eens wat anders kan gaan doen. Probleem is nog steeds de zelfredzaamheid, hoewel het wel steeds beter gaat. Die drempel om naar de Voord te gaan is inmiddels vrij hoog en het kost haar de nodige moeite. Op dit moment ook niet verwonderlijk gezien de operatie die ze onlangs heeft ondergaan. Toch proberen we het op te bouwen en daarbij moeten soms keuzes gemaakt worden die voor  ons beide niet leuk zijn. Voor mij omdat ik soms die keuze moet maken terwijl ik weet dat ze dat niet leuk vindt, maar ook voor haar omdat ze iets moet doen waar ze eigenlijk geen zin in heeft. Toch vinden we ook tijd voor leuke dingen. Afgelopen vrijdag zijn we naar een voorstelling geweest van Tineke Schouten. Even een paar uur waarin je niet aan alle sores denkt. Het was erg leuk en hoewel ze er tegen op zag, was het een geweldig leuke avond. Ze moest het gisteren en vandaag wel weer bezuren, maar is het dat waard? Ik weet het niet. Het valt niet mee en je kunt je heel moeilijk voorstellen wat ze voelt en hoe ze het beleeft.

Aan het eind is alles weer goed, is het niet goed, dan is het ook nog niet het eind.

Groeten