Ze zeggen dat ik zo veranderd ben.

Na 340 stukjes over hoe het met ons en met name met Gretha gaat, ga ik er even mee stoppen. Nog een laatste bericht zo na het weekend en dan neem ik even een schrijf pauze. Zoals ik vrijdag al melde, konden we met een goed gevoel het weekend in gaan. Vanmiddag hebben we samen met Donja een rondje "van 4" gelopen. Dat ging een stuk beter dan de vorige keer. Ook heeft ze al weer iets vast gepakt met haar linker hand.

We gaan dus nog steeds vooruit. Dan het psychische. Er goed over nadenkende kwam ik voor mezelf bij het onderwerp over veranderingen. Ik merk dat ze heel anders kan reageren dan ruim een jaar geleden, maar toch ook al weer anders dan een half jaar geleden. Dat laatste is een positieve verandering. Ik realiseerde mij ook, dat daar mee omgaan erg moeilijk is. Ook voor mij, maar ik denk zeker voor anderen. Het zijn echter de directe gevolgen van haar herseninfarct. Zelf heeft ze het er ook moeilijk mee, omdat ze het zelf ook realiseert. Dat bracht mij op het idee om een stukje te plaatsen met bovenstaande titel. Het is een interessant stuk, niet door mij zelf geschreven, maar ik wil het zeker aanbevelen. Morgen nog weer naar het ziekenhuis voor het aanmeten van een handspalk. Hopen dat we daardoor weer een stap vooruit kunnen zetten.

Klik hier voor de link naar "Ze zeggen dat ik zo veranderd ben".

De kracht van het leven is: het positieve uit het negatieve halen.


Groeten en tot later.

Goed het weekend in.

Ondanks het herfstachtige weer, gaan we toch met een goed gevoel het weekend in. Vanmiddag hadden we het gesprek in de Voord, waar Gretha al de hele week tegenop had gezien. En zoals zo vaak bleek het helemaal voor niets. Het gesprek kwam een beetje vreemd op gang, maar dat maakte mij niets uit. Het ging mij om de boodschap en niet het hoe en waarom. We hebben eindelijk onze zin. Gretha  kan op de dinsdag- en donderdagmiddag naar het inloopatelier en ook op de woensdagochtend mag ze er heen. Dat deed ze ook al, maar nu wordt ze dan ook met het busje opgehaald.

Dat scheelt ons dus een keer weg brengen, maar ook hoeft ze niet elke woensdag te betalen. We zullen het wel moeten betalen via het CAK, maar het maakt nu in ieder geval deel uit van de dagbesteding. Ze mag dus nu doen wat ze zo leuk vindt  en verder denk ik dat ze nu op de dinsdag en donderdag wel anders van huis gaat en niet meer met dikke tranen aan tafel zit. Wat ook erg belangrijk is, is dat ze ook vrolijker thuis komt. Dat is voor mij ook veel prettiger. Weer kunnen we een stapje vooruit zetten en hier kunnen we zeker weer mee verder. Nu maar proberen te vergeten wat er allemaal is gebeurt.

Het is beter voorbereid vooruit te kijken, dan terug te kijken met spijt.

Fijn weekend allemaal.

Zorgen over de dag van morgen

Ze maakt zich steeds weer zorgen. Het is steeds weer wat anders waar ze zo onrustig van wordt. Het was vandaag best leuk op de Voord, alleen is het niet haar niveau. Ze wordt er niet echt beter van. Als er dan ook nog opmerkingen worden gemaakt of ze wel op vakantie kan is de maat echt vol.  Als ze dan weer thuis is, komt alles er uit. Pech voor degene die dan in de buurt is. Gelukkig valt het wel weer snel van mijn schouders af en heb er dus niet zo veel last van.  Morgen hebben we  een gesprek in de Voord en daar ziet ze als een berg tegenop. Ik kan me niet voorstellen dat het een slecht nieuws gesprek is, hooguit zullen ze moeite hebben met het feit dat Gretha het niet leuk heeft en graag iets anders wil gaan doen. Er is toch duidelijk vooruitgang te bespeuren en ik mag aannemen dat zij dat ook zien.

Ik denk dat we het gewoon maar moeten afwachten en zelf niet te veel vertellen en aanhoren wat ze te vertellen hebben. We zijn verder vanavond allebei weer geknipt en zijn vakantie-proof. Morgen is het vrijdag en staat het weekend voor de deur en is er weer een week voorbij. Het gaat allemaal zo snel, dat je bijna geen tijd hebt om er van te genieten. We hebben gelukkig voor a.s. maandag vervoer. Ik ben er blij mee, maar op mijn werk zullen ze er helemaal wel gelukkig mee zijn. Zo maak je nog eens vrienden

Zorgen moet je doen, niet maken.

Tot later.

Zelfredzaamheid

Het valt niet mee om er voor te zorgen dat ze zoveel mogelijk dingen zelf probeert te doen. Wel moet ze me 's nachts wakker maken wanneer ze uit bed wil. Dat valt soms niet mee en zelf doet ze het liever zonder me wakker te maken. Dat is natuurlijk prima al wil ik het risico nog zo klein mogelijk houden. Geeft wel aan dat er vooruitgang in zit. Vanmorgen opgetut voor een ochtend knutselen.

Zou ze dat nou nooit eens zat worden. Elke keer maar weer zo'n kaart te knippen en plakken. Steeds komt ze echter heel enthousiast weer als ze weer een kaart af heeft. Ze is vandaag buiten de deur gaan eten, want ik had een vergadering (al weer). Toen ik haar ophaalde wilde ze het liefst zo snel mogelijk rusten en dat was het begin van het eind. Alleen nog maar uit bed voor het eten en vanavond even voor een bakkie koffie, maar de meeste tijd heeft ze op bed door gebracht. We zijn gelukkig al weer over de helft van deze week en morgen maar eens afwachten met welk humeur ze op staat. Hoop dat ze een beetje positief is om weer naar de Voord te gaan. Waar ik me wel zorgen over maak is de pijn. Ze klaagt erg veel over haar linker been en dat wordt niet echt minder. Wel slaapt ze gelukkig beter en ik dus ook.

Kijk ook nog even op de hulpvraag. Ik heb a.s. maandag nog iemand nodig die even met haar naar de fysiotherapeut wil in Elburg. Ik heb (weer) vergadering van 't werk.

Later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug

Tot laters.

Zalig mens

Vanmorgen om half acht werd Gretha al uit bed gehaald door de thuiszorg om eens even lekker te douchen. Er stond weer een dagje de Voord op het programma. Al heel vroeg zat ze helemaal opgetut klaar voor vertrek.

Het duurde echter nog een mooie poos en zo opgewekt als ze vanmorgen vroeg was, zo snel sloeg de stemming om naarmate de tijd naderde waarop de bus zou komen. De tranen liepen over de wangen en de make-up zou gaan uitlopen. Het valt dan echt niet mee om een motiverende factor te zijn, maar als de bus er is, gaat de knop om en is het vrolijk "goedemorgen Wim". Tijd voor afscheid nemen en ieder gaat zijn eigen weg. Ik naar me werk en Gretha naar de dagbesteding. Ze had het vandaag wel aardig gevonden al vond ze het wel een zinloos gedoe. Ze is daar de vrolijke noot, en dat wordt door de andere mensen op de dagbesteding wel gewaardeerd. Ze vinden haar zelfs een zalig mens vanwege haar scherpe maar gevatte opmerkingen. Ze kwam vanmiddag ook wel aardig vrolijk, maar wel koud, thuis. Zo kan het dus ook en dat is best prettig. Ze had hele verhalen en tussen de regels door liet ze merken dat ze het toch ook wel leuk heeft gehad. Eigenlijk wil ze er ook niet weg en zoals ze dat zelf ook wel zegt "ik maak er wel iets van". Nu nog een keer op een "normale" manier van huis en het is helemaal voor de bakker. Morgenochtend is het in ieder geval goed, want dan is het weer knutselen met Carla.


Jouw goedemorgen maakt mijn goeiedag.

Tot later

Botox

Vandaag weer de opwachting gemaakt bij de fysiotherapeut. Deze was net terug van 2 weken vakantie en kon dus het verschil duidelijk merken van de botox. Hij vond dat de duim en pols veel minder gespannen waren dan voor zijn vakantie. Het kostte hem dan ook weinig moeite om de arm vanuit de elleboog helemaal te strekken en ook de vingers, inclusief de duim, helemaal open te krijgen en te houden.

In de stand van "de hand ophouden" zag je wel dat de vingers en duim sneller de neiging hadden om weer te verkrampen, maar een lichte draaiing naar binnen gaf weer een beter resultaat. Nu maar hopen dat die spalk een beetje snel komt. Niets menselijks is ook ons vreemd en ik, of we, vragen ons regelmatig af hoe ze voor had gestaan als iedereen nu eens zijn of haar werk goed had gedaan. Als ik nog even terug denk aan het moment voor de val, toen kon ze al bijna weer iets vast houden. Dat is nu nog wel te ver weg, maar het komt wel weer dichterbij. Er is zelfs een sprankje hoop dat de functie voor een groot deel weer terug komt. We hebben natuurlijk ook nog de deelname aan het wetenschappelijk onderzoek staan, al moet je je wel afvragen of dat op dit moment verstandig is gezien de vooruitgang die er geboekt wordt met deze therapie. Morgen weer naar de dagopvang en ik hoop dat ze het er een beetje leuk maken. Moet volgens mij toch niet zo moeilijk zijn.

Je teveel zorgen maken over de weg die je moet gaan, maakt soms dat je vergeet te beginnen met lopen.

Tot later

Zaterdagavond

Normaal heb je op de zaterdagavond een 3e helft gehad. Nu zaten we heerlijk in Renesse op de camping en was ik na het eten nog zo fit als een hoentje. Gretha had ook een goede dag. 's Morgens al redelijk op tijd uit bed en lekker onder een blauwe hemel met een lekker zonnetje aan de koffie. Na de luch ging ze even rusten en ondertusen was het voor ons tijd om even een rondje met het hondje te maken. Toen we terug kwamen kwam ook Gre weer uit bed en genoot nog met volle teugen van het lekkere weer. Nog even samen een kort rondje gelopen, maar al weer snel lekker bij de caravan relaxen. Na het eten had ik behoefte aan een stevige wandeling.

Samen met Donja heerlijk over het strand gelopen. Dat was echt genieten en dan ben je ongemerkt een eind van "huis". We kwamen aan de andere kant van Renesse weer het strand af en het is van daar nog een mooi stukje terug naar de camping. Donja had het helemaal gehad met die korte pootjes van hem en was de hele avond uitgevloerd. Als ik terug kijk op het weekend, kan ik melden dat Gretha zaterdag en prima dag had. Het was ook de dag dat ze een aantal keren zonder assistentie de caravan in en uit ging. Goed nadenken en het steeds op dezelfde manier uitvoeren is heel belangrijk. Het linker been blijkt echter nog niet sterk genoeg te zijn en als ze dat in de gaten houdt, gaat het prima. Zondag weer terug naar huis. Het was geen mooi weer. Het regende regelmatig, dus op tijd in de auto richting't Harde. De reis is voor haar erg zwaar ook al hoeft ze niets te doen. Het zijn dan toch blijkbaar de indrukken onderweg die haar uitputten. Al met al kan ik tevreden terug kijken op dit weekend.

Ook halverwege de berg kun je mooi uitzicht hebben.

Tot later

Niets te melden

Er is eigenlijk niet zo veel nieuws of het moet zijn dat ze nog steeds niet helemaal fit is en dus vandaag niet naar de Voord is geweest. Ik ken wel iemand die dat niet erg vond. Ze heeft geen koorts en gelukkig knapt ze al wel iets op. Ik hoop echt dat ze weer gauw op de been is. Volgende week hebben we een zogenaamd familiegesprek in de Voord en daar zullen we o.a. wel te horen krijgen wat ze van ons verzoek vinden en of ze er gehoor aan geven. Ook is de afspraak voor de handspalk binnen, dus alles loopt weer. Helaas voor de pijn is die afspraak pas na de vakantie. Vandaag heeft ze bijna de hele dag op bed gelegen en ik mag toch hopen dat ze vannacht nog een beetje kan slapen. Kom ik tenminste ook aan mijn rust toe.

Ik zoek voor volgende week woensdag nog een backup voor een poosje. Klik hier

Als je niets verwacht, kan het ook niet tegenvallen

Tot morgen

Niet breed.

Vandaag had Gretha het niet breed zoals we dat zo mooi zeggen. Slechte nacht gehad en veel pijn. Desondanks toch afgereisd naar de Voord voor de creatieve ochtend. Je kunt van haar zeggen wat je wil, maar het is wel een bikkel. Soms dan denk je dat ze het op gaat geven, maar ze raapt zichzelf weer op en gaat weer stug verder. Ik maak in ieder geval een diepe buiging. Als ze het even zo moeilijk heeft dan is ze ook voor mij niet altijd even leuk. Dat kost mij dan ook weer moeite om toch maar weer door te gaan en de draad op te pakken. Regelmatig kom je voor dilemma's te staan en ook voor ongevraagde klussen. Ik heb wel vriendschap gesloten met o.a. De wasmachine, want zonder die was het helemaal onbegonnen werk. Regelmatig onverwachte wasjes en dan is zo'n apparaat toch verrekte handig. Vandaag contact gehad met de arts van het pijnteam. Hij wilde haar toch zien voordat hij weer andere medicijnen ging verstrekken tegen de pijn. Helaas kunnen we daar pas na de vakantie terecht, dus ze moet nog "even" afzien. Ik ben wel blij dat de week al weer door de midden is en het weekend in zicht. Het voordeel van het druk zijn is wel dat de tijd voorbij vliegt.

Het maakt niet uit hoe langzaam of je gaat, zo lang je maar niet stopt.

Tot morgen

Er kan nog meer fout gaan.

Vandaag moesten we weer naar het ziekenhuis voor de botox injecties. Afhankelijk van hoe goed of slecht ze gereageerd had op de vorige kreeg ze weer nieuwe spuiten. De duim en de pols waren volgens de arts nog niet soepel genoeg. Er zat nog teveel spasme in. Met een echoscoop werden de spieren opgezocht om de kans op raak prikken te vergroten. Met 2 spuiten voor de duim en 1 voor de pols is het hopen op een goed resultaat. Wat de vorige keer echter is nagelaten, gebeurt nu wel.

Gretha krijgt een handspalk die ze 8 uur per dag moet dragen. Ze heeft dat waarschijnlijk niet goed doorgegeven aan de ergo/fysio van de Voord. Al vond ze wel dat ook zij dat moesten weten en hadden moeten reageren. Wat kan er nog meer fout gaan? De afgelopen nacht was er trouwens één om snel te vergeten. Gretha werd ziek en is gisteravond al begonnen met overgeven. Kon dus vlak voor het slapen gaan het bed nog een keer verschonen. Of ik nog geen werk genoeg heb. Verder ging het zo'n beetje de hele nacht door, dus je kunt wel nagaan dat we geen goede nachtrust hebben gehad. Ik was vanmorgen ook aardig brak. Ze is vanzelfsprekend ook niet naar de dagopvang gegaan. Het grootste deel van de dag, met uitzondering dan van het ziekenhuisbezoek, heeft ze op bed gelegen. Inmiddels (begin van de avond) is ze wel weer iets opgeknapt en uit bed. Denk wel dat ze morgen gaat knutselen.

Kijk ook nog even bij de hulpvraag

Eis veel van jezelf, verwacht weinig van anderen, dat bespaart je veel ergernis.

Tot morgen

Concert At Sea 2012 (vervolg)

Of het de naweeën zijn van het weekend of dat het nog een gevolg is van de zware therapie van vorige week, weet ik niet, maar vandaag was het een dag die ze voor een groot deel in bed heeft doorgebracht. Het afgelopen weekend heeft ze ook wel veel pijn gehad, maar de leuke dingen die we hebben gedaan vergoedde heel veel. Vorige week woensdag zijn we richting Zeeland vertrokken en die reis verliep zeer voorspoedig. Na ruim 2 1/2 uur rijden stonden we aan de poort van de camping. De caravan werd op de plek gezet en ik ben met het opbouwen begonnen. Zo snel mogelijk het bed vrij gemaakt en terwijl ik bezig was met opbouwen en inrichten kon Gretha lekker uitrusten en bijkomen van de reis. Donderdag was lekker relax. Het was mooi weer en hebben even een blik geworpen aan het strand. Verder niet zo veel bijzonders gedaan. Het in en uit de caravan stappen gaat steeds beter. Ze is al aardig stabiel en de meeste keren hoef je maar iets te begeleiden en ze is binnen.

Bij het naar buiten gaan, wil ze al iets te snel en stapt gewoon door. Daarvoor is haar linker been nog niet sterk genoeg, maar ik verwacht dat dit ook snel het geval zal zijn. Ze heeft de meeste nachten lekker kunnen slapen ondanks de zere benen. Vrijdag was de 1e dag van het concert en zijn we eerst naar het optreden van Acda en de Munnik gegaan. Toen met de taxi weer naar de camping voor het slotakkoord, het optreden van de De Golden Earring, weer met de taxi naar de Brouwersdam. De temperatuur was nog perfect en het was goed toeven
aldaar met een geweldig stuk muziek. Gretha zat zichtbaar te genieten en toen we iets na 1 uur weer bij de caravan aan kwamen kroop ze moe, maar met een heel goed gevoel, in bed. Op naar de volgende dag van het concert. De zon was al een mooi poosje op toen Gretha pas uit bed kwam. Na de brunch kroop ze al weer snel op de stretcher om maar zoveel mogelijk krachten te sparen. Vroeg in de avond met de taxi weer op weg naar de Brouwersdam voor het optreden van de Dijk. Weer in korte broek en t-shirt swingen op de muziek en zang van Huub en zijn band. Eigenlijk wilde we ook wel blijven voor Ilse, maar dan was BLØFwaarschijnlijk niet haalbaar, dus weer naar da caravan om even bij te tanken. Toen het begon te regenen en ook kouder werd hebben we besloten dat ze maar lekker in bed bleef liggen en ben ik alleen op de fiets naar het concert  van BLØF gegaan.

Ik vond het wel jammer dat ze niet mee kon, maar dit mocht ik ook niet nog een keer missen. Het was in 1 woord gewoon geweldig. Wat een show en wat een sfeer. Daar kunnen ze in een voetbalstadion nog veel van leren. Moe en ook wel een beetje koud, maar met een heel voldaan gevoel ging ik rond middernacht weer terug. Gretha was nog wakker en was blij voor mij dat ik het zo leuk had gehad. Helaas moesten we de volgende dag al weer naar huis, dus na nog even een afzakkertje te hebben genomen ook maar naar me bedje. Het is dus erg goed gegaan. Niet helemaal zoals we het zouden willen, maar het is al een hele grote prestatie wat ze toch nog toe heeft laten zien. Petje af.

Wie geen dromen en idealen koestert, zal in elk geval, nooit een nederlaag lijden, maar ook nooit kunnen winnen.

Ik heb binnenkort ook nog weer wat hulp nodig. Ik wordt op het werk verwacht en in een drukke agenda is het moeilijk schuiven, dus het moet maar weer een keer.
Klik hier voor het schema.

Tot morgen.

Concert At Sea 2012

We zijn weer thuis na een heerlijk lang weekend in Renesse. Het was een heel bijzonder weekend omdat we weer terug gingen naar de plek waar Gretha vorig jaar haar herseninfarct kreeg. Zelfde camping, zelfde reden. We wilden ook dit jaar toch maar weer naar Concert At Sea. Geraniums hebben we nog niet, dus we kunnen ook nergens achter gaan zitten. We gaan er dus maar weer op uit.

Morgen zal ik een langer verslag geven van hoe het is verlopen, maar kan al wel verklappen dat het een groot succes was. Het concert was geweldig en ook Gretha heeft zich prima gehouden. Het was voor haar wel extra zwaar, maar ze heeft het goed vol kunnen houden. Heel erg knap. Natuurlijk heeft ze ook met volle teugen genoten van De Dijk, Acda en de Munnik en als klapper de Golden Earring. Het optreden van BLØF heeft ze helaas moeten laten lopen. Dat zou te zwaar geworden zijn, maar desondanks was het een geslaagd weekend. Dat geeft de burger moed.

Elk einde van een tijdperk betekent het begin van een nieuw.

Tot morgen