HOOP

Hoop moet er altijd zijn,
ondanks alle tegenslagen en pijn.

Hoop moet je nooit verliezen,
je kan er alleen nog maar voor kiezen.

Hoop, het moet er altijd blijven en zijn,
0ok al is die hoop nog zo klein.

Hoop, verlies het nooit, 
ook al is het maar heel klein,

Hoop moet je nooit verliezen, 
want eens komt er het juiste medicijn!

Groeten

Weinig woorden

Tot later.

35 minuten GroenWit

Dit is niet de titel van een nieuwe thriller, maar het resultaat van een geslaagde zaterdag en weekend. De afgelopen week stond voor de inwoners van 't Harde het niet doorgaan van de rondweg centraal. Het is bijna niet

te geloven dat een nestje zwarte spechten hiervoor verantwoordelijk zou zijn. Ik kan trouwens best verder zonder rondweg. Laten we onze energie nu maar weer gauw ergens anders in stoppen. Voor ons (mij) was het weekend vooral belangrijk om weer eens te kijken of er enige vooruitgang te bespeuren was. Het ging niet zo gemakkelijk, want het weer werkte niet echt mee. Het was koud en nat en dan is het niet zo fijn langs de lijn, maar ze heeft het wel gedaan. We zijn weer samen naar de voetbal gegaan en of het kwam omdat zij weer langs de lijn zat weet ik niet, maar de SV had een prima start en stond binnen een kwartier voor met 2-0. Gretha had het toen ook al wel weer gezien en wilde eigenlijk al wel weer weg. Ze heeft echter al met al toch 35 minuten van de wedstrijd gezien. Op zondag was ze van plan om maar weer eens een rondje van 4 te gaan lopen. Dat viel niet mee. De conditie is toch nog niet zo goed als we wel gedacht hadden, maar ook deze ronde heeft ze wel zonder kleerscheuren volbracht. Komende week is de hoop gevestigd op donderdag. Dan zal de pijnbestrijding plaats vinden en ik mag toch hopen dat er eindelijk eens een keer iets gaat helpen.

Als je de vooruitgang niet ziet, kijk dan nog eens een keer.

Tot later

Nu even niet

Nu even niet. Dat was het thema van de dag van de mantelzorg gisteren. Het was volgens mij de bedoeling dat de mantelzorger even kon doen wat hij/zij graag zou willen doen en dus niet bezig zou zijn met de zorg.

Nou heb ik denk ik iets niet goed gedaan, want buiten het feit dat ik een plant heb gekregen, heb ik er zelf weinig van gemerkt. Heb het wel geprobeerd, maar het werkt niet als je tegen de zorgvrager zegt "nu even niet". De zorg ging dus steeds door. Ze is niet fit uit vorig weekend gekomen en heeft de hele week met griepverschijnselen op bed doorgebracht. Pas tegen het eind van de week trad er gelukkig enige verbetering op. Afgelopen vrijdag heeft ze toch, ondanks het feit dat ze nog niet helemaal top was, toch een griepspuit gehaald en ook de nieuwe handspalk. Wel weer even aan wennen voor en hij zit ook nog niet echt lekker. Misschien is dat een kwestie van tijd en wennen. Het is de schuld van de tijd, maar we komen steeds dichter bij 22 november. Dan krijgt ze wederom een behandeling tegen de pijn. Het is gevaarlijk om daar zo naar uit te kijken, maar ik hoop toch oprecht dat deze behandeling zal aanslaan. Misschien krijg ik dan ook weer een stukje van de "oude" Gretha terug. Het zou me verschrikkelijk tegenvallen als dit (weer) niet zou lukken. Nu nog maar even niet aan denken en van het positieve uit gaan.

Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw.

Tot later

Alles komt goed

Dat is nou niet wat wij constant roepen. Zeker ik niet, maar het was wel het begin van ons weekend. Afgelopen vrijdag zijn we naar Najib Amhali geweest. De titel van de show was "alles komt goed".De show ging over zijn mindere periode. Zijn problemen lagen op een heel ander vlak dan de onze, maar toch zijn er heel veel raakvlakken. Net als hij zijn problemen voor een groot gedeelte zelf moest oplossen hebben wij dat ook. Je kunt geholpen worden, maar je moet het wel voor het grootste deel zelf doen. Het was, ondanks dat het over een moeilijke periode uit zijn leven ging, toch een zeer vermakelijke avond. Gretha was al niet echt fit uit de Voord terug gekomen en het leek er op dat de griep een aanval aan het inzetten was. Zaterdag stond het jubileumconcert van Blof in het Ziggo Dome op het programma. Ze was nog niet echt opgeknapt, ondanks het feit dat ze de hele dag op bed had gelegen  Desondanks stapte ze toch in de auto, eerst Donja naar me zus brengen, om daarna op weg te gaan naar een hotel in Amsterdam. Ze had het erg zwaar. De griep leek de strijd te gaan winnen. Aangekomen in het hotel eerst nog maar even onder de wol met een paar aspirientjes en dan hopen dat er enige verbetering op zou treden. Het bleek een ijdele hoop. Niet veel beter, maar vol goede moed en zin in de taxi naar het Ziggo Dome. Ze deed het voor mij, zei ze. Ik had echt gedacht dat we het hotel niet meer uit zouden komen, maar ze wilde echt koste wat het kost naar het concert. Na enige omzwervingen aangekomen bij de plek waar het moest gebeuren fleurde ze toch wel iets op. Toen het concert dan eindelijk begon en we met 17000 andere Blof aanhangers de ene na de andere hit al swingend over ons heen lieten komen, bleek dat ze het toch ook wel heel erg leuk vond. Op dat moment leek ze de strijd tegen de griep te winnen. De teksten van Blof betekenen heel veel voor ons. Er is heel veel herkenbaar en het geeft steun. , maar zorgt soms ook voor emoties. Heel langzaam ging toch het kaarsje bij haar uit en was het weer tijd om het hotel op te zoeken. Moe maar voldaan, maar bovenal trots op zichzelf dat ze dit allemaal ook voor mij kon doen, viel ze in slaap. Nu maar afwachten hoe ze dit (zware) mooie weekend door is gekomen en hoelang de naweeën er van gaan duren. Ondanks alles wat haar is overkomen en nu nog overkomt heeft ze toch dit ook weer gedaan en ik wil dan ook nog maar even vermelden dat ze afgelopen donderdag met 2 krukken door het huis heeft gelopen. Het is echt een kanjer en mag het dan even tegen zitten, ze blijft er voor knokken. Zou het dan toch gebeuren?

Hou vol, hou vast.

Groet