Liefde is.........

Een diepe buiging maak ik voor mijn vrouwtje. Op 12 oktober, al weer een tijdje geleden, hadden we een ziekenhuisdag. Afspraak bij de neuroloog, maar ook een bezoekje aan de revalidatiearts met het vooruitzicht op weer een botoxspuit. De neuroloog was eigenlijk best tevreden over hoe ze er nu voor staat. Wel was ze heel stellig om je niet te laten opereren aan de hernia.

De revalidatiearts bekeek de voortgang van de hand en  ook zij was ook nu weer heel tevreden over het resultaat tot op dit moment, maar ze vond het toch nodig om er nog een botox spuit in te zetten met dit keer weer de duim en de vingers als doel. Gretha gaf aan dat ze het liever niet deed, maar als het echt nodig is, dat het dan maar moest gebeuren. Het zijn heel venijnige spuiten die gemeen zeer doen, want ze gaan direct in de spier. Een week later moest ze weer terug komen op het technisch spreekuur voor het aanmeten van een andere handspalk. De botox had inmiddels zijn werk meer dan voortreffelijk gedaan en de hand staat meestal helemaal open en er dingen mee vast pakken is al geen uitzondering meer. Hard werken loont dus toch. Vandaag stond een afspraak op de pijnpoli in de agenda. Benieuwd wat we daar te horen zouden krijgen, met in ons achterhoofd dat de vorige behandeling geen resultaat heeft gehad. Ook komt inmiddels de "hernia" pijn ook weer terug. Wat Gretha al vreesde gaat toch weer gebeuren. Op 22 november wordt ze weer verwacht en dan gaat de spuit er weer in. Tevens gaan ze dan een pulsed radiofrequentiebehandeling doen (ff googelen maar) met als doel om de pijn in het linker been te verminderen. Het mooiste moment van de dag vond echter plaats voordat we naar het ziekenhuis gingen. Toen ik nog even met Donja was uit geweest lag er bij terugkomst een heerlijk gesmeerd broodje voor me klaar. Dat was echt de grootste verrassing van de afgelopen periode, maar ook een overwinning voor haar zelf en je snapt dat mijn dag niet meer stuk kon.

Liefde is, een broodje voor mij smeren.

Tot later

Verder gaan

Na de laatste tegenslag, dat de pijnbestrijding niet heeft geholpen, moesten we toch weer door.Dat viel niet mee en toen kwam er ook nog eens een gesprek in de Voord tussendoor, waar Gretha erg tegen op zag. Er was mij om een reactie gevraagd op een aantal zaken en daar heb ik vrij kritisch op gereageerd. Eigenlijk was ik er wel klaar mee, maar als je mij vraagt om een reactie, zeg ik ook wat ik er van vind. Het gesprek viel achteraf erg mee en ik hoop dat ze er op een positieve manier mee omgaan. Ik had nou niet het gevoel dat de kritiek echt was doorgedrongen, maar zoals ik al eerder zei, ben ik er wel klaar mee en stoor me er niet meer aan. Ik hou de vinger aan de pols en alles wat ze kunnen doen om Gretha ook maar iets beter te maken juich ik toe. Komende week is het weer een drukke week. We hebben 3 afspraken in het ziekenhuis. Weliswaar zijn het controle afspraken,

maar het is voor haar toch weer spannend. Met het niet roken heeft ze het nog steeds erg moeilijk. Het verlangen naar die ene peuk is heel groot, maar is het roken dan zo slecht? Moet je dan echt alles laten van wat je ooit hebt gedaan en waarvan men zegt dat het slecht is? Dat zijn lastige vragen die steeds weer opdoemen. Haar week is op dit moment erg vol. Dat is zo zwaar, dat ze bijna elke zaterdag op bed door brengt om bij te komen van de week. Vind het wel knap hoe ze elke keer weer zich zelf bij elkaar veegt en dan weer de bus in gaat op weg naar de Voord. De ene keer vind ze het daar ook leuker dan de andere keer, maar ook als het leuk is, blijkt het toch zwaar te zijn. Wel is er ook wel lichte vooruitgang te zien. De linker hand en arm gaan steeds iets beter bewegen en wie weet wat er nog uit te halen is. Dat is echt hard werken voor haar, maar ze doet alles voor het goede doel. HERSTEL. Zelf roept ze steeds weer dat ze voor ons wil zorgen. Belangrijk is m.i. op dit moment dat de pijn verminderd en dat we de horizon niet te ver weg gaan leggen. De doelen moeten binnen redelijk korte tijd haalbaar zijn en dat geeft dan misschien wat vaker een "hoera" moment.

Geloof in jezelf, dan kom je veel verder.

Groet en tot later